vay canına sayın okuyucular vay canına*

*hayatımız hep ilkini bulma arayışıyla mı geçecek? saflık ilklikle orantılı bir şey mi? kaybetmenin bir coğrafyası olabilir mi? mutlak değer parantezi hayat içinde bir kullanım alanı bulabilir mi?


bazı geceler düşlerimi parsellemiş sorularla eğleşirim..

ne kadar rezil olursak o kadar iyi..

"biz zengin olma tehlikesini atlattık, şimdi daha huzurlu yaşayabilirim." sözüyle kinik felsefecilere namzet etmiş, "benim için amerika, tom waits dinleyenler kadardır." yorumuyla da gönlümde yer edinmiş bir üstad tuncel kurtiz. herkes onu "ezel" dizisindeki "ramiz dayı" karakteriyle tanır oldu. yine de güzel, bazen popüler kültür iyi şeylere vesile olabiliyor. tiyatro görmez, kitap okumaz, tarih bilmez, kendisine yabancı, kendisinden başka herkese düşman bu halkın sayısız türk sineması baş yapıtında yer almış "dayı"yı popülerleşmiş bir dizi ile tanıması güzel.

karlar düşüyor bu satırları karalarken, gecenin geç ve sevgisiz bir saatidir. hayalini kuruyorum: masamızda şeyh bedrettin destanı, sürü ve umut filmleriyle tuncel kurtiz sabahlara kadar can babadan şiirler okusa ve biz o masada bal tadında lezzetlere aşina halimizle ölüp kalsak.

adam

her şey ortak bir şarkıyı sevmekle başladı
"sonunda ölmek var" dedi, "sevdiğim"
ağladı, kuklasına sarıldı adam
adamdı hem de ne adam!
geniş boyunlara soktu hançerini
üfledi ateşe, sönmedi umudu mumun
kuklasının kavradı elini, avucundan öptü adam
adamdı hem de ne adam!
yalan susuşlara inat susmadı yüreği
baktı duvarda resmine kadının, kırmızı
kuklasının boynunda alabora martılar, kokusunu anımsadı adam
adamdı hem de ne adam!
ibne çiçero'lara tükürdü göz yaşlarını
kadınsadı kimi gördüyse etrafında salınan
kuklasının göğsüne bastırdı başını adam
adamdı hem de ne adam!

elması düştü elinden, mayhoş
bıçağın merhameti yoktu, sevgisini soydu
kabuğu adama kaldı..

Back to Home Back to Top yağmur sonrası... Theme ligneous by pure-essence.net. Bloggerized by Chica Blogger.